"ฮัลโหล สวัสดีครับ"
"ฮัลโหล อ่า หวัดดีครับนี่ผมเคนนะครับที่ซื้อซูบารุต่อมาจากน้องอ่ะครับ"
"อ๋อ ครับพี่ ว่างัยครับ"
เอ่อ ไปต่อยังงัยดีหว่า คิดก่อน คิดๆๆๆๆ เอาอย่างงี้ละกัน บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น อยู่ดีๆเอาไปคืนเค้าก็น่าเกลียด
"คือพอดีรถที่ซื้อต่อจากน้องเนี่ย จะเป็นไปได้มั๊ยถ้าพี่จะขอคืน"
"อ้าว ทำไมหล่ะครับ ไม่ได้หรอกครับ พี่ซื้อไปแล้วนะ"
"คือพอดีตอนนี้พี่ไม่สะดวกจริงๆ ยังงัยพอจะช่วยอะไรพี่ได้บ้างมั๊ย"
"โห อะไรเนี่ยพี่"
"น่า น่า ถือว่าช่วยพี่หน่อย พอดีมันมีปัญหานิดหน่อยเลยต้องขอคืนอ่ะ"
" ........ " เงียบไม่มีเสียงตอบ
"เอาอย่างงี้ละกัน พี่ก็เข้าใจนะว่าพี่ซื้อไปแล้ว แต่ยังงัยช่วยพี่หน่อยละกัน เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่จ่ายค่าเสียเวลาให้"
".... โห ปกติผมไม่ยอมนะเนี่ย แต่ผมเห็นว่าพี่อ่ะคุยดี เอาเป็นว่าผมคิดค่าเสียเวลาหมื่นนึงละกัน แล้วเอารถมาคืนผมเย็นนี้เลย"
"ได้ครับ ได้ เดี๋ยวเย็นนี้เอาไปคืนให้เลย เจอกันที่เดิมละกันนะ ขอบคุณมากเลยนะครับ โอเค แค่นี้นะครับ แล้วเย็นนี้เจอกัน" ผมดีใจจนแทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่ รีบวิ่งไปบอกพี่ยุ้ย
"พี่ เค้าให้เอาไปคืนได้ แต่คิดค่าเสียเวลาหมื่นนึง"
"รีบเอาไปคืนเค้าเลย รถพรรค์อย่างงี้เอาไปขายต่อเองไม่รู้จะขายได้เปล่าด้วย โชคดีมากที่เจ็บตัวแค่นี้" พี่ยุ้ยตอบ
เย็นนั้นผมรีบขับรถเอาไปคืนน้องคนที่ซื้อมา สรุปเบ็ดเสร็จงานนี้เสียตังค์ค่าวิชาไปทั้งหมดหมื่นนึง วันหลังจะได้ระมัดระวังและรอบคอบกว่านี้
ผมเคยไปคุยกับน้าพนมวรรณที่พาวเวอร์สปีด แกว่าแกก็เคยเจอรถตัดต่อเหมือนกัน เป็น GC อีกเหมือนกัน แต่คนละสีกัน แต่ที่หนักสุด คือ ตอนที่ผมไปเอาของที่อู่ทำสีและตัวถังแห่งนึง ผมก็ได้เห็นเหยี่ยวคอแดงสีน้ำเงินแสนสวยคันนึงจอดอยู่ ผมก็เลยถามเจ้าของอู่ว่ารถใครสวยจัง แกบอกว่าอย่าไปสนใจเลย รถคันเนี๊ยะตัดต่อเอา แกเป็นคนทำให้เอง ใต้ท้องเก็บงานเนี๊ยบสุดๆ พ่นกันสนิมกับพวกโค๊ดต่างๆ ถึงขึ้นฮ๊อยส์ดูก็ไม่มีทางรู้ ผมหันไปมองหน้าแก "จริงเหรอพี่ แต่มันสวยมากเลยนะ" ว่าแล้วผมก็ขอเข้าไปข้างใน แล้วก็ลองสตาร์ทเครื่องดู บอกตรงๆว่า ไม่มีทางรู้ได้เลย ถ้าพี่เค้าไม่บอก ใครได้ไปนี่ซวยสถานเดียวเลยนะเนี่ย
