ผมนึกไปถึงสมัยจิมคาน่า เรานัดซ้อมกันเป็นประจำช่วงเช้าๆที่ลานจอดรถห้างซีคอนฯ
มีพี่เต้ยลงมาดูแล บางวันนึกสนุกก็ลงมาแจมกับน้องๆด้วย บรรยากาศแบบนั้น จะให้ย้อนกลับไปคงทำได้ลำบากครับ
ปัจจุบัน SSS กำลังเติบโต ไม่ว่าจะไปในทิศทางไหนก็ตาม แต่ผมยังเชื่อว่าสมาชิกยุคบุกเบิกทุกคนก็ยังอยากเห็น
ความมีสปิริต ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ความมีเอกลักษณ์ที่เมื่อก่อน เรากล้าพูดว่าไม่มีชมรมไหนทำได้เหมือน
ได้แค่หวังว่าข้อคิดดีๆจากท่านประธานคนแรก จะทำให้หลายคนหลายฝ่ายได้หยุด และคิด มองย้อนกลับมาดูความต้องการของ
สมาชิกอย่างแท้จริงครับ
นึกถึงความหลังเลยครับอาจารย์อั๋น...
สนุกมากๆเลย
