เลกาซี่ของผม มีนามว่า "บุญมี" ด้วยที่มาว่าเพราะ มีบุญ จึงรอดมาได้
ใช้มา 4 ปี เพิ่งตัดใจขายไปไม่นานเพราะความจำเป็น และ โอกาส
รอวันฉันรักเธอ ที่จะกลับมาคบกับรถที่ผมรู้สึกว่าไม่มีอะไรเหมือน
ประหนึ่งได้ควบม้าที่มีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกเข้ากับเจ้าของมัน เมื่อนั่งอยู่หลังพวงมาลัย เหมือนในเรื่องอวตาร
ส่วนตอนนี้เก็บเงิน ขอไปสัมผัสในสิ่งที่อยากรู้ กับคู่แข่งต่างค่ายซักระยะ