อยากทราบพฤติกรรมในการเสพซูฯ ครับ ของผมกลับ กทม. จะขับเกือบทุกวัน ขับต้องจำว่าเลนไหนเรียบ ไม่คอยบูส
ถนนว่างก็นิดนึง เจอเพื่อนซูฯต้องมองจนลับตา แอบมองevo ไปด้วย ห่างกะบะซิ่ง สะสมโมเดลซูฯทุกรุ่นเจอเป็นต้องซ้ือ
เพลงไม่เคยฟัง เมียบ่นให้ฟังตลอดทาง เข้าแวปก่อนนอน(ถ้าไม่ลืม)แล้วฝันถึงของแต่ง(รถเดิมครับไม่มีโม) รอโอกาสไปมิตติ้ง
เลยอยากทราบว่าท่านอื่นใช้ชีวิตกับเจ้านี่ยังงัยกันครับ 
เสพแบบอุดรูจมูกข้างนึง แล้วสูดเข้าแรงๆ. ม่ายช่าย นี่มันเสพหัวนมแล้ว
ผมชอบนะซูบารุ เข้าขั้นว่ารักเลยทีเดียว แต่บอกตรงๆไม่กล้าขับถ้าโมแรงๆ แต่ถ้าเดิมๆนี่ก็สนุกสนานมากแล้วครับ มันมีพลังความขลังในตัวมันเอง สิ่งแรกที่ชอบที่สุดคือ เสียงของมัน
ถึงแม้ตัวผมจะมาขับซีเดียแล้วมาป้วนเปี้ยนในเวปนี้ เหตุเพราะผมรู้สึกผูกพันกับแบรนนี้อย่างมาก มีเสน่และเอกลักษ์ ใครเห็นเป็นต้องเหลียวมอง ยอมรับว่าเท่แท้เหลา
แต่ซีเดียตนนี้มันเป็นยิ่งกว่าบ้านอีกครับ กินนอนในนั้นได้เลย รถที่โด่งดังว่าเป็นอีโว แต่ไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่น มีแต่คนมองว่าเป็นซีเดีย แต่บอกได้เลยว่าถ้าได้สัมผัสแล้วคุณจะรักมันยิ่งกว่ารถอื่นๆที่เคยขับ แค่เบาะและฟิลลิ่งในสนาม เทียบกับ อีโว7-8-9 กับตะกูล gd แค่นี้ก็คนละเรื่องแล้ว.ที่สำคัญค่าเสียหายน้อยกว่า (ไม่ได้ว่าอิมไม่ดี. แต่สองแบรนนี้ มีข้อด้อยข้อดีต่างกัน )
สรุป จะแบรนใหนผมก็ใช้เป็นรถประจำวัน อิมหรือโว สนุกที่ได้ขับ เพลินที่ได้นั่ง มีความสุขกับสิ่งที่เรารัก. แค่นี้ก็แฮปปี้แล้วครับ
