วันแรก
ได้อิมเหยี่ยวมา ก็ไปจัดการทำเรื่องโอนที่กรมขนส่งหมอชิต หลังจากทำเรื่องโอนเสร็จ
ผมก็เดินไปขึ้นรถซึ่งจอดอยู่หน้าอาคาร 1 ได้มีพนักงานขับรถของผู้ใหญ่ในกรมขนส่ง เดินเข้ามาถามผมว่า
พขร. : รถน้องหรอคับ
ผม : หันไปยิ้ม แล้วตอบไปด้วยความภาคภูมิใจ (เพราะเป็น Subaru ในครอบครองคันแรก) ใช่คับ ^^
พขร. : มิตซูหรอ สวยดีนะ
ผม : -_-" อ่อ ไม่ใช่ นี่ ซูบารุ คับ
พขร : ทำหน้า งง และก็เดินจากไป
วันที่สอง
กำลังขับเจ้าเหยี่ยวไปทำธุระแถว Town in Town อย่างสบายอารมณ์
พอเลี้ยวขวาจาก ถ.รามคำแหง ผ่านวัดเทพลีลาเพื่อไป Town in Town
ก็ได้มีมอเตอร์ไซค์มาตีคู่ทางด้านขวา ผมก็เข้าใจว่าเขาจะขอไปทางซ้ายรึเปล่า ก็เลยเร่งเครื่องแซงไป
แต่เขาก็ขี่ตามมาด้านข้างและมองเหมือนเดิม และก็แซงไปข้างหน้าและเหลียวมามอง
สักพักมาตีคู่ทางข้างซ้าย ( ผมก็เหลือบไปมองว่ามอเตอร์ไซ์คันนี้ยังไงกันนะขี่ตีคู่อยู่ได้ แต่งตัวก็รัดกุมมีกระเป๋าสะพานข้างด้วย ผมก็คิดว่ามีใครส่งมาทำร้ายผมรึเปล่านะ ) ผมก็พยายามขับเฉยๆคอยระวังตัว มอเตอร์ไซค์ก็ยังคงขี่ตีคู่ผมมาตลอดทาง ผมก็คอยเหลือบมองเขาอยู่ตลอดว่าจะล้วงไปหยิบ...จากในกระเป๋าสะพายรึเปล่า จนมาถึงแถวกลางซอยก่อนถึงแยกตัด Town in Town ผมเริ่มทนไม่ไหวทั้งกลัวและสงสัย ผมกะว่าจะหันไปมองและเปิดกระจกถามว่ามีอะไรรึเปล่า ( เมื่อผมหันไปมอง ทันใดนั้นเอง ได้มีสิ่งที่มีสีดำหัวถู่จ่อมาที่ผมจากชายผู้ขี่มอเตอร์ไซค์ ช่วงวินาทีนั้น...ผมถึงกับตกใจสุดขีดหัวใจเต้นรัว ผมคิดในใจจะตายก็วันนี้แหละ แต่เมื่อผมจ้องดีๆ สิ่งที่ผมคิดมันไม่ใช่เลย สิ่งที่มีสีดำหัวถู่ที่จ่อมาที่ผมก็คือ ( นิ้วโป้งซึ่งสวมถุงมือสีดำของชายผู้ขี่มอเตอร์ไซค์จ่อมาที่ผมพร้อมลอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ) วินาทีหลังจากนั้น...ผมก็ยิ้มด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ ชายผู้นั้นก็ได้ขี่มอเตอร์ไซค์จากไป
ซึ่งผมได้ครอบครองเจ้าเหยี่ยวคันนี้พึ่งไม่กี่วันเอง แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มด้วยความสุขและภาคภูมิใจที่ได้ขับ Subaru Impreza ซึ่งเป็นรถที่ใฝ่ฝันมานาน
