พูดคุยเกี่ยวกับชีวิตการทำงานหน่อยครับผม

[Choke gf]

พี่โชคเล่าเลยพี่

ผมเหรอ เรียนมาแล้วก็ขายเสื้อมาเรื่อยในจตุจักรกับแฟน ตัดเองจ้างเย็บแบบกิ๊กก๊อกๆ สุดท้ายมาประตูน้ำบินไปสั่งเสื้อแฟชั่นของสาวๆจากจีนมาขาย(ขายส่ง) จนบัดเดี๋ยวนี้

จบแล้วครับ แปดปีทั้งหมดมีแค่นี้55555 สั้นๆเดิมๆ มีปวดหัวบ้างนิดนุง(ดีแล้ว)

ออเดอร์ได้ ทางวอทแอพและไลน์หรือPM ไม่แพง เรารอคุณอยู่อิอิ

[KaewSaBa]

เป็นนาวาเอกครับ ย้ายหน่วยเข้ากทม. มาแล้ว สมัยเค้าดูจัดซื้อที่สัตหีบ ตอนงบยังไม่มาแต่ต้องซ่อมบำรุงเรือเช่น ทาสีรองพื้นกันเพรียง ยังต้องควักตังค์ออกเองก็มี ผมยังเคยแซวไปว่า หากเป็น ตร. หรือทหารบกก็คงสบายกว่านี้ เค้าก็ตอบกลับมาว่าเป็นทหารเรือมาตั้งแต่ปู่ ถึงจะค่าตอบแทนไม่มาก แต่ก็ภูมิใจครับ

โอ้ว สงสัยคนเดียวกันแน่นอน พี่แกฮาดีครับ

[JC]

ลองอ่านมาทั้งสายแพทย์ สายค้าขาย สายอาวุธ สายsale .... ของพี่ๆหลายๆท่าน
เลยอยากลองแชร์การทำงานสายวิศวกรการผลิต สายโรงงาน ในฐานะลูกจ้างบ้างนะคับ

เริ่มจากเรียนจบวิศวะมาใหม่ๆ ด้วยเกรดเฉลี่ยที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เนื่องจากเกเรสมัยเรียน ( จนเกือบจะไม่จบ )
พอดีบ้านผมเป็นครอบครัวแบบว่า ไม่สนใจว่าที่บ้านจะมีฐานะยังไง แต่ถ้าเรียนจบป.ตรีปั๊ป ตัดหางปล่อยวัดทันที
ไม่หางานทำก็ อด!!! 
ใช้เวลาหางานอยู่ประมาณเดือนนึง ก็ได้มีโอกาสทำงานกับบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์รายใหญ่แห่งนึง
เป็นบริษัทที่ผลิตชิ้นส่วนหลายชนิดให้ Toyota ....อันเนื่องมาจากมีรุ่นพี่ที่เคยเกเรมาด้วยกัน สมัยเรียนเป็น Manager อยู่
ผมเห็นแล้วแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยคับ ว่าการทำงานในโรงงานจะทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้
จากรุ่นพี่ที่เคยเจอสมัยเรียน เตะบอล เล่นไพ่ กินเหล้า ดูดบุหรี่ รวมถึงเที่ยวเล่น เหลวไหลด้วยกัน
เจออีกที กลายเป็น Manager ที่สุขุม เยือกเย็น คิดเก่ง มีหลักการ และเป็นที่ยอมรับของทุกคน แม้กระทั่งเจ้าของโรงงาน
ชีวิต Engineer จบใหม่ ไม่มีประสบการณ์ แถมหลักการก็ไม่ค่อยจะมี กับชีวิตในสายการผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ ที่ทุกอย่าง
เป็นระบบ มีหลักการ  รวดเร็ว และแม่นยำ เนื่องจากในสายการผลิตรถยนต์ โดยเฉพาะของ Toyota เวลาทุกนาทีมีค่าคับ
ถ้าจำไม่ผิด(ตอนนั้น) รถกระบะ Vigo 1 คัน จะออกจากสายพานทุกๆ 1 นาที ซึ่งถ้าส่งชิ้นส่วนช้าจนทำให้ต้องหยุดสายการผลิต
เขาปรับนาทีละหลักแสนนะคับ และไม่ต้องถามเรื่องการ stock ชิ้นส่วนไว้มากๆ เพราะ Toyata ไม่ชอบ เพราะขัดกับระบบ TPS
TPS ( Toyata production system ) ทุกอย่างจะมีอยู่น้อยที่สุดและต้อง Just in time คับ
ผมก็อยู่อย่างทุลักทุเลกับ งานที่เร่งรีบ อากาศร้อนและเสียงดังในแผนก press ( ขึ้นรูปโลหะ ) ใส่ชุดอันแสนอึดอัดที่โดนบีบคั้นโดย
ระบบ safety ตามสไตล์ญี่ปุ่น ไหนจะต้องทำงานร่วมกับลูกน้องชายฉกรรจ์ ที่ทั้งเก่าและเก๋า ซึ่งอย่างเดียวที่ Engineer จะไปปราบ
คนพวกนี้ได้ก็คือ ตัวเลขและหลักการคับ เพราะเรื่องการทำงานเราไม่มีทางรู้เท่าพวกเขาแน่นอน
แต่ผมโชคดีตรงที่มีรุ่นพี่เป็นหัวหน้า  เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ให้งาน เป็นอาจารย์ให้ความรู้ และอนาคต จนทำให้ผมมีวันนี้ได้คับ
(ปัจจุบันนี้ ทุกๆปีผมก็เอากระเช้าของขวัญไปให้เขา และเอาของเล่นไปฝากลูกๆเขา เป็นประจำทุกปีคับ)
เขาสอนทุกอย่างให้ผม จนมีโอกาสได้ทำ Project ใหญ่ที่ทำเงินให้บริษัทได้หลายล้านบาท แต่ผลตอบแทนที่ผมได้รับคือ
การขึ้นเงิน จากฐานเงินเดือนที่แสนเตี้ยตามประสาบริษัทไทย-ญี่ปุ่น ในหลักร้อย !!!
ความอดทนจึงหมดลง ผมคุยกับรุ่นพี่ผมตรงๆว่าผมจะไป ซึ่งเขาก็ไม่ว่า เพราะเขาก็อยากไป แต่เนื่องจากอายุมากแล้วบวกกับมีภรรยาอยู่ที่เดียวกัน
การเปลี่ยนงาน จึงไม่ใช่ทางที่ดีสำหรับเขา ....
ผมลาออกจากที่นี่หลังจากทำงานได้ 11 เดือน และก้าวต่อไปกับการทำงานในบริษัทของเล่นอันดับ 1 ของโลกสัญชาติมะกัน ที่แค่เข้าออฟฟิต
ไปสัมภาษย์เอาใจผมไปแล้ว ด้วยผลิตภัณที่เขาทำเป็นของเล่นโปรดของผมและน้องสาวในวัยเด็ก นั่นคือ Hot Wheels และ Barbie นั่นเอง !!!

[mystic]

ลองอ่านมาทั้งสายแพทย์ สายค้าขาย สายอาวุธ สายsale .... ของพี่ๆหลายๆท่าน
เลยอยากลองแชร์การทำงานสายวิศวกรการผลิต สายโรงงาน ในฐานะลูกจ้างบ้างนะคับ

เริ่มจากเรียนจบวิศวะมาใหม่ๆ ด้วยเกรดเฉลี่ยที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เนื่องจากเกเรสมัยเรียน ( จนเกือบจะไม่จบ )
พอดีบ้านผมเป็นครอบครัวแบบว่า ไม่สนใจว่าที่บ้านจะมีฐานะยังไง แต่ถ้าเรียนจบป.ตรีปั๊ป ตัดหางปล่อยวัดทันที
ไม่หางานทำก็ อด!!! 
ใช้เวลาหางานอยู่ประมาณเดือนนึง ก็ได้มีโอกาสทำงานกับบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์รายใหญ่แห่งนึง
เป็นบริษัทที่ผลิตชิ้นส่วนหลายชนิดให้ Toyota ....อันเนื่องมาจากมีรุ่นพี่ที่เคยเกเรมาด้วยกัน สมัยเรียนเป็น Manager อยู่
ผมเห็นแล้วแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยคับ ว่าการทำงานในโรงงานจะทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้
จากรุ่นพี่ที่เคยเจอสมัยเรียน เตะบอล เล่นไพ่ กินเหล้า ดูดบุหรี่ รวมถึงเที่ยวเล่น เหลวไหลด้วยกัน
เจออีกที กลายเป็น Manager ที่สุขุม เยือกเย็น คิดเก่ง มีหลักการ และเป็นที่ยอมรับของทุกคน แม้กระทั่งเจ้าของโรงงาน
ชีวิต Engineer จบใหม่ ไม่มีประสบการณ์ แถมหลักการก็ไม่ค่อยจะมี กับชีวิตในสายการผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ ที่ทุกอย่าง
เป็นระบบ มีหลักการ  รวดเร็ว และแม่นยำ เนื่องจากในสายการผลิตรถยนต์ โดยเฉพาะของ Toyota เวลาทุกนาทีมีค่าคับ
ถ้าจำไม่ผิด(ตอนนั้น) รถกระบะ Vigo 1 คัน จะออกจากสายพานทุกๆ 1 นาที ซึ่งถ้าส่งชิ้นส่วนช้าจนทำให้ต้องหยุดสายการผลิต
เขาปรับนาทีละหลักแสนนะคับ และไม่ต้องถามเรื่องการ stock ชิ้นส่วนไว้มากๆ เพราะ Toyata ไม่ชอบ เพราะขัดกับระบบ TPS
TPS ( Toyata production system ) ทุกอย่างจะมีอยู่น้อยที่สุดและต้อง Just in time คับ
ผมก็อยู่อย่างทุลักทุเลกับ งานที่เร่งรีบ อากาศร้อนและเสียงดังในแผนก press ( ขึ้นรูปโลหะ ) ใส่ชุดอันแสนอึดอัดที่โดนบีบคั้นโดย
ระบบ safety ตามสไตล์ญี่ปุ่น ไหนจะต้องทำงานร่วมกับลูกน้องชายฉกรรจ์ ที่ทั้งเก่าและเก๋า ซึ่งอย่างเดียวที่ Engineer จะไปปราบ
คนพวกนี้ได้ก็คือ ตัวเลขและหลักการคับ เพราะเรื่องการทำงานเราไม่มีทางรู้เท่าพวกเขาแน่นอน
แต่ผมโชคดีตรงที่มีรุ่นพี่เป็นหัวหน้า  เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ให้งาน เป็นอาจารย์ให้ความรู้ และอนาคต จนทำให้ผมมีวันนี้ได้คับ
(ปัจจุบันนี้ ทุกๆปีผมก็เอากระเช้าของขวัญไปให้เขา และเอาของเล่นไปฝากลูกๆเขา เป็นประจำทุกปีคับ)
เขาสอนทุกอย่างให้ผม จนมีโอกาสได้ทำ Project ใหญ่ที่ทำเงินให้บริษัทได้หลายล้านบาท แต่ผลตอบแทนที่ผมได้รับคือ
การขึ้นเงิน จากฐานเงินเดือนที่แสนเตี้ยตามประสาบริษัทไทย-ญี่ปุ่น ในหลักร้อย !!!
ความอดทนจึงหมดลง ผมคุยกับรุ่นพี่ผมตรงๆว่าผมจะไป ซึ่งเขาก็ไม่ว่า เพราะเขาก็อยากไป แต่เนื่องจากอายุมากแล้วบวกกับมีภรรยาอยู่ที่เดียวกัน
การเปลี่ยนงาน จึงไม่ใช่ทางที่ดีสำหรับเขา ....
ผมลาออกจากที่นี่หลังจากทำงานได้ 11 เดือน และก้าวต่อไปกับการทำงานในบริษัทของเล่นอันดับ 1 ของโลกสัญชาติมะกัน ที่แค่เข้าออฟฟิต
ไปสัมภาษย์เอาใจผมไปแล้ว ด้วยผลิตภัณที่เขาทำเป็นของเล่นโปรดของผมและน้องสาวในวัยเด็ก นั่นคือ Hot Wheels และ Barbie นั่นเอง !!!

ชาวนครเลี้ยงลูกเหมือนหกันหมดจริงๆพี่บ่าว 5555

[Tabuu]

รีบมาต่อ อย่าให้รอนานนะดินดาน

[JC]

ต่อคับ
จากบริษัทไทย-ญี่ปุ่น สู่บริษัทสัญชาติมะกัน โดยไม่คิดว่าจะได้(จากเกรดสมัยเรียนที่ต่ำต้อย และประสบการณ์ก็น้อยนิด)
แต่ก็โชคดีที่บุคลิกผม ดันไปถูกใจ Director ท่านนึง ในการสัมภาษรอบสุดท้าย จึงได้มีโอกาสได้เข้าทำงานคับ
เป็นความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงทั้งการทำงานและชีวิตผม โดยเฉพาะชีวิตความเป็นอยู่ ที่เปลี่ยนจาก
การรับเงินเดือนอันแสนน้อยนิดตามสไตล์ญี่ปุ่น มาสู่สไตล์ฝรั่งที่ฐานเงินเดือนสูงจนน่าตกใจ
เรียกได้ว่า x2 กันเลยทีเดียว 
ลักษณะการทำงานก็ต่างกันคับ จากต้องใส่ชุดฟอร์ม ใส่หมวกsafety ,รองเท้าsafety ,พกถุงมืออยู่ตลอดเวลา
กฎระเบียบเรียบเป๊ะ พักทานข้าว หรือแม้แต่สูบบุหรี่ ยังต้องเป็นเวลา ของที่เก่า .....มาสู่บริษัทสไตล์ฝรั่ง
ใส่แค่ชุดสุภาพ(อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ กางเกงขาสั้นและรองเท้าแตะ)ไปทำงาน  แค่เสื้อยืด กางเกงยืน รองเท้าผ้าใบ
ก็ไปทำงานได้แล้วคับ ไม่มีเวลาพักตายตัว (ยกเว้นระดับ operator ) จะพักตอนไหน นั่งสูบบุหรี่ตอนใด ได้หมดคับ
ส่วนมากนั่งสูบบุหรี่ จิบกาแฟ คุยงานกันทุกวันคับ
และเนื่องจากเป็นบริษัท Worldwide จึงมีเพื่อนร่วมงานที่เป็นชาวต่างชาติอยู่มากมาย ทำให้เรามีโอกาสที่จะได้
พัฒนาภาษาอังกฤษของตัวเอง และได้ศึกษารูปแบบการทำงานของชาวต่างชาติด้วยคับ ....และเห็นได้ชัดเจนว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว
เขาทำงานกันยังไง การทำงานแบบฝรั่ง ไม่มีระเบียบอะไรมาบังคับในการทำงานมากมายเหมือนของญี่ปุ่น แต่คนที่เขารับเข้ามาทำงาน
ต้องมีวินัยและจรรยาบรรณในการทำงานเองคับ ประมาณว่า คุณจะเข้างานก็โมง พักกี่โมง กลับบ้านกี่โมง ไปนั่งจิบกาแฟ สูบบุหรี่ ที่ไหน เมื่อไหร่
ไม่มีใครว่าคับ แต่ถ้างานมีปัญหา ต้องเคลียร์ให้จบทันทีคับ คุณต้องจัดการงานในส่วนของคุณให้ดี ไม่มีปัญหา แล้วจะทำอะไรก็ ตามสบาย ....
แต่ที่ชอบสุดคือ งานที่ทำคับ โดยเฉพาะผลิตภัณ ...ที่นี่เป็น Plant ที่ผลิตในส่วนของ Hot Wheels คับ ส่วน Barbie จะผลิตที่ plant ที่จีนคับ
เริ่มต้นด้วยการเข้าไปเป็น Engineer ในแผนกสุดท้ายปลายทาง นั่นก็คือ Assembly & Pack-out คับ ...พูดง่ายๆแผนกที่ผมทำ
มันก็คือโรงงานประกอบรถยนต์ขนาดย่อยนี่เอง แค่เปลี่ยนจากรถจริง เป็นโมเดลรถของเล่น ที่มีทั้งขนาด 1:64 , 1:48 และ 1:24 จากของจริงคับ
เข้าไปช่วงเดือนแรกแทบจะไม่ได้ทำงานคับ มัวแต่ชื่นชมกับผลิตภัณในสายการผลิตคับ มีความสุขกับการทำงานอยู่ท่ามกลางโมเดลรถสวยๆ นับร้อยรุ่น
ที่เราชื่นชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยพาให้ชีวิตมีความสุขมากในช่วงนั้น งานก็ใช่ เงินก็ชอบ 
พอการทำงานมันมีความสุข มันเลยมีความตั้งใจ และทำให้ผลงานออกมาดี จนได้รับโอกาสจาก Director ผู้ใจดี ที่ถูกชะตาผมมาตั้งแต่ตอนสัมภาษย์
มอบหมายให้ทำงานในตำแหน่งผู้บริหารระดับ Department ที่อายุน้อยที่สุดในโรงงาน ...ข้อดีอีกอย่างของบริษัทฝรั่งคือ เขาจะไม่ยึดติดกับคนเก่าๆ
ที่หมดไฟแล้วอยู่แบบเรื่อยๆไปวันๆ ถ้าหมดไฟ ไร้ประโยชนย์เมื่อไหร่เขาไม่เอาไว้คับ จ่ายชดเชยเท่าไหร่ก็ยอม เพื่อให้โอกาสกับเด็กรุ่นใหม่
ที่จะเป็นอนาคตของบริษัท ซึ่งต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ เมื่อโอกาสมาถึงตรงหน้า
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของผม กับตำแหน่งที่เรียกได้ว่า เหมือนเป็นเจ้าของโรงงานประกอบรถยนต์(ขนาดจิ๋ว) เลยก็ว่าได้ ......

[Choke gf]

อ่านแล้วตกใจนึกว่าทำของเล่นผู้ใหญ่5555

ต่อเลยครับแนน

[Hattori]

รออ่านต่อนะครับ ...

 

[Tabuu]

แจ่มเลย

[JC]

ต่อเลยนะจ๊ะ
โรงงานประกอบรถยนต์(ขนาดจิ๋ว)ของผม เป็นโรงงานที่น่าตื่นตาตื่นใจ และถูกใจผมมากๆ โดยเฉพาะผลิตภัณ(เหมือนเดิม)
เนื่องจากมีรถหลากหลายรูปแบบ ซึ่งตอนแรกผมก็คิดเล่นๆว่า บริษัทนี้จะไหวเหรอ? ขายแค่ของเล่นเนี่ยนะ? 
แต่พอรู้อะไรหลายๆอย่างก็เลยเข้าใจว่า ทำไมบริษัทนี้ถึงอยู่ได้อย่างมั่นคง ไม่ว่าจะเป็นต้นทุนที่แสนต่ำ การตลาดที่แข็งแกร่ง
และผลิตภัณที่แปลกๆใหม่ๆ มาล่อใจเด็กเสมอ ไหนจะ รถเรืองแสง รถเปลี่ยนสีได้ตามอุณหภูมิ รถที่สร้างตามหนัง project ใหญ่
เช่น CAR ,The fast , Toy story รวมถึงรุ่น limited อีกมากมายที่สามารถล่อใจได้แม้กระทั่งผู้ใหญ่นักสะสมทั้งหลาย ...
ผมมีโอกาสได้ทำรถอยู่รุ่นนึง เป็นรถ classic ที่สั่งทำแบบ custom โดยกลุ่มคนเล่นรถ classic จากแดนมะกัน
ซึ่งคนที่จะเข้ากลุ่มนี้ได้ต้องจ่ายค่าสมัครเป็นเงินหลายหมื่นบาท ถึงจะมีสิทธิสั่งซื้อรถรุ่นนี้ราคาประมาณคันละ 1หมื่นบาท!!!
รถของเล่น มันก็เหมือนรถอย่างซิ่งที่เราๆขับกันแหละคับ คือซื้อ-ขายกัน ตามความพอใจคับ และกลุ่มเป้าหมายหลักคือในอเมกา
เขามีค่านิยมในการซื้อของเล่นแจกเด็กๆในหลายๆโอกาส ซึ่งมีผลสำรวจว่า เด็กๆทุกคนในอเมกา มีรถของบริษัทผมเฉลี่ยคนละประมาณ 6 คัน
และรถรุ่น Limited ที่ผู้ใหญ่สะสมกัน มีค่าและราคาสูงยิ่งกว่าทอง เวลาขายในอีเบย์คับ ....

สายการผลิตของโรงงานจิ๋วของผม มันต่างจากสายการผลิตของจริงค่อนข้างมากเลยทีเดียวคับ
ไม่มีสายการผลิตใหญ่และยาวเป็นหางว่าว มียาวมี่สุดก็ประมาณ 20-30 เมตร ใช้คนประมาณ 10-20 คน
เพราะเป็นการประกอบรถขนาดจิ๋ว จึงใช้คนนั่งทำงานกับเครื่องประกอบรถ ที่เมื่อก่อนใช้ประมาณ 2-3 คน
นั่งเรียงกัน และประกอบเป็นรถ 1 คัน แต่ต่อมาถูกพัฒนาเป็นเครื่องจักรที่เรียกว่าเครื่อง OMC ( one man cell )
คือคน 1คน ทำงานกับเครื่อง 1 เครื่อง และได้รถ 1 คัน ใช้เวลาประกอบประมาณ 30 วินาที ต่อ 1 คัน
แต่ก็ยังมีหลาย product ที่ยังต้องใช้หลายๆคน และหลายๆ เครื่อง เนื่องจากเราไม่ได้ประกอบและขับออกไปเหมือนรถจริง
แต่นี่เป็นรถของเล่น จึงต้องมี Process ที่เรียกว่า Pack-out หรือบรรจุใส่กล่องด้วยนั่นเอง
แต่ความยุ่งยากและระบบก็คล้ายๆกันคับ นั่นก็คือ สายการผลิตห้ามหยุด ชิ้นส่วนทุกอย่างต้องมาตามเวลา โดยชิ้นส่วนทุกชิ้น
จะถูกผลิตขึ้นโดยแผนกอื่นๆในโรงงานนี่แหละคับ ไม่ว่าจะฉีดขึ้นรูป Body , Chassis , ล้อ , กระจก และ Interior
ไปถึงการพ่นสี และทำลวดลายตามแบบ ก่อนจะมาถึงโรงงานประกอบของผม
ซึ่งแต่ละส่วนก็ล้วนแล้วแต่มีปัญหาทั้งนั้น แต่ของผมแย่กว่าตรงที่เป็นแผนกสุดท้ายปลายทาง ซึ่งถูกควบคุมด้วย Shipment
ในทุกๆสัปดาห์ สัปดาห์ละ 2-3 ล้านคัน  ความยุ่งยากและลำบาก รวมถึงความกดดันจึงมาเยือน 

[Choke gf]

ต่อๆเลย สนุกShipหาย 5555

[Subie+Panda]

พี่ JC ครับ โรงงานแมคแทค รึเปล่าครับ

[Hattori]

รอตอนต่อไปนะครับ เดินไลน์ผลิตรถเกือบทุกยี่ห้อมากว่าสิบปี เพิ่งเข้าถึงอารมณ์ผู้ผลิตจริงๆ ก็เพราะมาอ่านประสบการณ์คุณ JC นี่หละครับ

 

[JC]

พี่ JC ครับ โรงงานแมคแทค รึเปล่าครับ

ไม่ใช่คับผม

รอตอนต่อไปนะครับ เดินไลน์ผลิตรถเกือบทุกยี่ห้อมากว่าสิบปี เพิ่งเข้าถึงอารมณ์ผู้ผลิตจริงๆ ก็เพราะมาอ่านประสบการณ์คุณ JC นี่หละครับ

 

ต่อๆเลย สนุกShipหาย 5555

เด๋วมาต่อให้นะคับ วันนี้งานยุ่งมว๊ากกกกก 

[JC]

มาต่อคับ
โรงงานจิ๋วของผมนั้นมีสายการผลิตหลายรูปแบบคับ ทั้งเครื่องแบบ 1 คน ,แบบ 2 คน, แบบ 3 คน ที่ประกอบเป็นรถ 1 คัน
แล้วจึงนำไปบรรจุในเครื่อง pack ที่ใช้คนแบบ 1 คน ,2คน,3คน ต่อ1pack
แล้วจึงนำไปเข้าสายการผลิตที่นำงานที่ packแล้ว มาบรรจุใส่กล่องกระดาษ ตามรุ่นต่างๆ ซึ่ง 1 กล่อง
อาจจะมีpack 4-5 แบบ   ก่อนจะส่งลงเรือให้ลูกค้า...
ซึ่งไม่ได้เป็นสายการผลิตแบบม้วนเดียวจบ (ประกอบยันลงกล่อง) เหมือนรถจริง เนื่องจากเวลาแต่ละ process ไม่เท่ากัน
จึงต้องมีสิ่งที่เรียกว่า WIP ( work in process ) คืองานค้างระหว่างผลิตนั่นเอง และต้องมีให้น้อยที่สุด เนื่องจาก
พื้นที่มีจำกัด ดังนั้น สิ่งสำคัญที่ต้องปฎิบัติตามก็คือ Production Plan หรือแผนการผลิตนั่นเอง ที่จะบอกผมว่า
Part ชิ้นไหนจะมาเวลาใด? รถรุ่นต่างๆจะประกอบเมื่อไหร่? และpackแบบต่างๆจะผลิตและลงกล่องส่งของเมื่อไหร่ ?
เนื่องจากเราไม่สามรถทำรวดเดียว วันเดียวจบได้ นั่นเองเหมือนจะง่ายใช่มั้ยคับ? แต่ความซวยมันจะมาเยือนเมื่อ production plan ถูกวางแผนล่วงหน้าอย่างแน่นเอียด เป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว
แต่..... Part ไม่มาตามเวลา (ทั้งของรถและของPack)   ผมจะยกตัวอย่าง 1 pack (3 รุ่น จาก2-300รุ่น/สัปดาห์ )
สมมติว่า ผมจะผลิต pack Subaru มีรถ 3 คันใน 1 pack ( GC,GF,GD)ลูกค้าสั่ง 10,000 pack
เท่ากับผมต้องประกอยรถ 30,000คัน ...plan เขียนไว้ว่า ให้เริ่มผลิตsubaruรถทั้ง 3 รุ่นนี้ในวันจันทร์ แล้ว pack วันอังคาร
แล้วนำไปใส่กล่องรวมกับ pack ของ EVO , Lambo และ Fer ในวันพฤหัส 
( ซึ่งรถและpackแบบอื่นก็ผลิตไปพร้อมๆกัน )    แต่....
แผนกก่อนหน้าบอกว่า ล้อ GC จะได้อังคารนะ กระจก GF จะได้วันพุธนะ body ของ GD ยังทำสีไม่เสร็จเลย ได้พฤหัสอ่ะ 
คิดในใจได้คำเดียว Ship หาย !!!! 
เนื่องจากในแต่ละวันก็จะมี plan ในการผลิตของแต่ละรุ่น อีก 2ร้อยกว่ารุ่น อย่างเนืองแน่น ในทุกๆวันอยู่แล้ว 
นี่แค่เรื่องปัญหาในการผลิตนะคับ ไหนจะเรื่องเครื่อง เครื่องเสีย ไฟดับ ลมตก อันนี่เจ๊ง อันโน่นเสีย ...
ไหนจะเรื่องคน(ลูกน้อง) ลาป่วย ลากิจ ขาดงาน ...วันไหนฝนตก แดดร้อน จะขาดเยอะ  วันไหนหวยออก จะไม่มีสมาธิในการทำงาน
และความไม่พร้อม หรืออุบัติเหตุต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในสายการผลิต มีให้เราได้ลุ้นตลอดเวลา แต่.....
สิ่งที่เหมือนกับโรงงานรถจริงก็คือ ลูกค้าจองรถแล้ว!!  นี่ก็เหมือนกันคับ ลูกค้าสั่ง order มาแล้ว ยิ่งถ้าเป็น รุ่นใหญ่ๆดังๆอย่างเช่น
CAR หรือ toy story ถึงขนาดมีกำหนดวางขายแล้วด้วย !!! 

ซึ่งหน้าที่ง่ายๆของผมในทุกๆสัปดาห์ก็คือ เริ่มจัดการกับปัญหาเหล่านั้นในวันจันทร์ โดยการบริหารทรัพยากรทั้งคน 600คน,
เครื่อง 200กว่าเครื่อง และชิ้นส่วน 10-15 ล้านชิ้น  ให้ได้ Utilise มากที่สุด(เครื่องห้ามจอด คนห้ามว่าง) ในทุกๆวัน
จนกระทั่งส่งของได้ตาม shipment ในเช้าวันอาทิตย์ !!!