ผมได้เฝ้ามองเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วในเวปของเราที่ใกล้จะกลับมาสู่ปกติหรือไม่
หรืออาจจะไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน
ทำให้เกิดคำถามในใจว่า นี่เราจะไม่ทำอะไรสักอย่างหรือ*
มันก็คงเหมือนเมื่อมีเหตุการณ์อะไรที่แย่ แย่ๆมากที่เกิดขึ้นกับเรา
ตัวเราเองมักจะหันกลับไปมองภาพในวันเก่าๆที่เรามี
ผมเองก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ผมนั่งเฝ้ามองเวป การสนทนา
ในต่างมุมมอง บ้างแรง บ้างดีบ้างจะส่อเค้าไปสู่จุดจบ หรือหลายๆอย่าง
ผมได้เปิดเข้าไปชมภาพงานเก่าๆใน picture Gallery งานที่ได้เข้ามีส่วนร่วม
ในฐานะต่างๆที่ต่างกรรมต่างวาระ
แต่ก็ไม่สำคัญเพราะผมเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งเท่านั้น ที่ได้เข้า
ไปสัมผัสความรู้สึกดีๆจากเพื่อนสมาชิกไม่ว่าจะพี่ที่น่านับถือเป็นกันเอง
เพื่อนที่มีความเคารพซึ่งกันและกัน
หรือน้องที่นอบน้อมเป็นคนรุ่นใหม่ที่ทันสมัย
ยิ่งได้อ่านในกระทู้ที่มีการตอบแสดงความรู้สึกหลังงานจบแต่ละงาน
ยิ่งทำให้เกิดภาพความทรงจำที่ดีๆเพิ่มขึ้นไปอีก
เพื่อนสมาชิกลองเข้าไปชมได้นะครับ มีมากมายเลย
http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=84408.0http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=86991.0http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=87586.0http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=87612.0http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=87800.0http://www.siamsubaru.com/subaruboard/index.php?topic=88601.msg367419#msg367419ผมจะมีความรู้สึกเสียดายนะครับ
หากเราจะรีบด่วนสรุปความสัมพันธ์ที่มีต่อกันโดยไม่ได้หันมามองจุดจุด นี้นะครับ
ผมเองได้เข้ามีส่วนร่วมกับ Siam Subaru Society กว่า 4 ปี จากพี่ที่รู้จักที่แนะนำให้ลองใช้
จากคำพูดที่ว่า เสพ ซูแล้วเลิกยาก มันจริงตามนั้นมากๆครับ บวกกับการได้ไปเข้า
ร่วมในกิจกรรมต่างๆไปพบ พี่ๆเพื่อนหรือน้องๆในฐานะสมาชิก บ่อยครั้งเข้า บ่อยครั้งเข้า
ก็ยิ่งติดเข้าไปอีก งานไหนไม่ได้ร่วมก็จะรู้สึกเสียดายมาก ต้องยอมรับอยู่อย่างหนึ่งครับ
ผมเองก็มีประสบการณ์อยู่มาก็หลายชมรม อาจจะไม่มากนะครับ แต่ SSS นี่มีเอกลักษณ์
หลายอย่างที่ค้นหา สนุก กิจกรรมด้านบริการสังคม จิตอาสาก็ดี กิจกรรมด้านการเรียนรู้ในการขับรถก็ดี
ที่ทำให้ตัวผมเองต้องจัดหนัก อย่างเต็มใจนะครับที่จะได้มีโอกาสเข้าร่วมในทุกครั้งที่มีเวลา
เริ่มยาวแล้ว
จากงานใหญ่ล่าสุดเมื่อปีที่ผ่านมาที่สนุกมาก ประทับใจจริงๆ จากลิงค์***ข้างบนนะครับ
รู้สึกดีมาก รู้สึกเสียดายกับคนที่พลาดไป
และจากงานนี้ ละมั้งครับ ที่ใช่หรือไม่ที่เป็นจุดกำเนิด ของปัญหาคาราคาซังที่เกิดอยู่ในทุกวันนี้
ผมได้เข้าร่วมประชุมทีมงาน2011 ได้เห็น ได้ฟัง เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น
ซึ่งโดยส่วนตัวก็ไม่ได้จะออกความคิดเห็นสักเท่าไหร่เพราะมอง
ตัวเองว่ามีส่วนร่วมเพียงน้อยนิด แต่ที่ทราบแน่ชัดว่าสมาชิกทุกคนที่เป็นทีมงาน
ทุ่มเทครับ และจิตอาสาเต็มที่ครับ ผมเชื่อมั่นอย่างนั้นนะครับ
จากกรณีนี้เองที่สมาชิกทุกท่านก็คงได้ติดตามกันมาอยู่ตลอดนะครับ หลังเหตุการณ์น้ำท่วม
ในเวปของเราก็มีเหตุการณ์วิวาทะกันโดยตลอด
ดีบ้าง แรงบ้าง สงสัยกันบ้าง มึนงงกันบ้าง หลายอารมณ์ ปนเป นะครับ
หลายคนเริ่มมองว่าเป็นเรื่องการเมือง
ซึ่งในส่วนตัวผมเองแล้วยังคงอยากที่จะให้ได้คุยกัน คุยกัน และคุยกัน แต่ก็อีกแหละครับ
หลายปัจจัยที่ไม่ สามารถทำให้เกิดขึ้นได้ แม้ว่าจะเกิดขึ้นหลายครั้ง ดู เหมือนจะลงตัวเกิดความเข้าใจ
แต่จริงๆแล้ว ไม่ได้เป็นเช่นนั้นอย่างแท้จริง
แล้วก็ทำให้เกิดการลาออกของทีมงานปี 2011 ในลำดับต่อมา ซึ่งเป็นสิ่งที่เศร้าใจของผมมาก
สุดท้ายเพียงแต่คิดได้แค่ว่าเอาเถอะความคิดไม่ตรงกัน แต่หากยังรักกันก็คงไม่เป็นไร
เรื่องก็เริ่ม คลี่คลาย
หรือเปล่า*ก่อน meeting เพื่อเลือกประธานคนใหม่ ผมเองยังคาดหวัง นิดนิด
ว่าจะมีการพูดคุยกันในเรื่องที่ยังคงค้างคาในวันที่มีกี่ meeting เพื่อเลือกประธาน
แต่ก็ได้แต่ผิดหวัง และคิดว่าคงต้องปล่อยมันไป ช่างมันเถอะ
.
จนได้ผลการเลือก ประธานมา จากจุดนี้ ที่เหตุการณ์ก็ได้ดำเนินมา เริ่มมีความเห็นในหลายแง่หลายมุม
ประกอบกับเหตุการณ์ในเวปเริ่มมีการมองในทางลบมากกว่าเดิม มีการกล่าวว่ากัน นั้นคือในแง่ลบนะครับ
แต่ในแง่ดีนะครับ ทำให้ผมได้รู้จักหลายๆคนในเวปอย่างไม่เป็นทางการ ที่ได้ออกมาแสดงความคิดเห็นเสนอแนวทาง นะครับ
มีใส่อารมณ์ในคำพูดบ้าง แนวทางเพื่อสันติบ้าง
แต่ผมเคารพในความคิดของทุกท่านในที่นี้นะครับ ด้วยความสัตย์จริง สุดท้ายแล้วผมขอแสดงความเห็นเพื่อ support แนวความคิดของพี่ต่ายนะครับ
ผมว่านี่แหละครับ คือแนวทางที่จะทำให้เรา ชาว SSS นั้นได้กลับมาเหมือนเดิมครับ
คือการที่เราได้พูดคุยกัน ผมขออนุญาต ยกเอาธรรมะอีกนิดนะครับ ลงไปแล้วในกระทู้ก่อนหน้านี้
อย่าเอาความโกรธนำหน้า
อนตฺถชนโน โกโธ โกโธ จิตฺตปฺปโกปโน.
ความโกรธก่อความพินาศ ความโกรธทำจิตให้กำเริบ
(องฺ สตฺตก ๒๓/๙๙)
เมื่อความไม่พึงใจบังเกิด
อย่าเอาความโกรธนำหน้า
จงเอาดวงปัญญา
และเมตตาธรรมนำหน้าเสมอ
ความโกรธไม่ได้ทำให้เกิดสิ่งที่ดีที่สุด
ความโกรธทำให้ทุกสิ่งพังทลาย
จิตใจร้อนรุ่มกระวนกระวาย
ดวงใจมืดมิดหาทางออกไม่เจอ
ให้เถิด
..ให้อภัย
ให้อภัยก่อนสุขก่อน
ให้อภัยเร็วสุขเร็ว
ให้อภัยทันทีสุขทันที
เพราะ ๑ ครั้งที่ให้อภัย
คือปลดกองไฟออกจากใจ ๑ กอง
ไฟแห่งความโกรธเกลียดจึงลดลง
กระแสเย็นแห่งเมตตาธรรมจึงเพิ่มขึ้น
ดวงใจจึงเปิดโอกาสให้เรื่องเย็นๆ สิ่งดีๆ เข้ามาแทนที่
ใจดวงนี้จึงฉ่ำไปด้วยความเยือกเย็น
เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข (อิ่มธรรม)
ไม่อยากให้เราคุยกันแรงครับ คุยกันด้วยเหตุและผลนะครับ อะไรดี ไม่ดี ก็แก้ไขปรับปรุงกันใหม่
ยอมรับฟังเสียง ที่เป็นของสมาชิกโดยไม่เว้นแม้แต่เสียงเดียว
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องในใจนะครับ อาจจะเข้ามาช้าไป แต่ก็ยังดีกว่าไม่มานะครับ (คิดอยู่นาน)
ขอบคุณครับ
