ม่ายรู้ไอ้พี่เสือฝ้ายพูดถึงใคร ......นะครับ ด้วยความสัตว์จริง
สังคมมนุษย์นั้น ขับถือกันที่ วุฒิภาวะ ซึ่ง มันประกอบขึ้นมา จากหลายส่วนนะครับ กว่า คนๆนึงจะมาวุฒิภาวะสูงและดี ได้
คุณวุฒิ เรียนมาสูง วุฒิภาวะต่ำ ก็เยอะ เสือดำก็คนนึง ยอมรับ ครับ ลูกผู้ชาย
วัยวุฒิ แก่ๆเยอะแยะที่ทำตัวปัญญาอ่อน เป็นเด็ก เด็กๆหลายคน ความคิดอ่านทะลุหน้าอายุ น่ายกย่อง มีถมไป เห็นๆกันอยู่เน๊อะ
อารมณ์ ต่างๆ รวมถึงสถานะการณ์ ที่แตกต่าง
ฯลฯ
คนๆนึง จะเป็นที่เคารพรักได้ ไม่ได้แค่อายุมาก หรือ เรียนมาสูง หรืออะไรครับ
เพราะฉะนั้น อย่า สำคัญตนแค่ว่า กูแก่ มึงเด็ก หรือ กูเรียนสูง มึงไร้การศึกษา อะไรก็แล้วแต่
แก่เพราะข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน มันรกโลก..........นะครับ
ลองหยุด ซักครู่ หันกลับลงมองตัวเองจากที่สูง ซักกะนิด แล้วจะรู้ว่า เอ......ทำไมกรูไม่น่าเคารพหว่า
ด้วยความเคารพ
อีหมอ ประโยคจบอ่ะ ทำไมไม่น่าเคารพหว่าแล้วแกไปจบอีกทีด้วยความเคารพ สรุปเคารพหรือไม่เคารพฟะเนี่ย
แต่ถูกครับ คนแก่แต่ตัวไม่ได้มีวุฒิภาวะใดๆ มันไม่น่าเคารพครับ หากแก่แต่ตัวแล้วสอนกันทำสิ่งที่ไม่ถูกแบบนี้เรายังต้องเคารพรึเปล่า? พอดีนิสัยผมมันก็ไม่ใช่คนเคารพคนอื่นที่อายุ ผมเคารพคนที่วุฒิภาวะ การตัดสินใจ ความเป็นผู้นำ ความเที่ยงธรรม และเป็นคนดี การจะซื้อใจคนอื่นได้นั้น ไม่ใช่แต่ว่าอ้าปากพล่ามหาเรื่องคนอื่นลับหลัง เพราะคุณจะได้แค่มิตรชั่วคราวที่ไม่ได้เคารพรักคุณอย่างจริงใจ หรือว่าการที่เราซื้อใจคนอื่นด้วยผลประโยชน์ หากวันนึงคุณหมดซึ่งผลประโยชน์แล้วใครจะมาเคารพคุณอีก ฉะนั้นการซื้อใจคนต้องซื้อด้วยสิ่งที่แพงที่สุด คือซื้อด้วยใจ แล้วสิ่งที่คุณได้รับกลับมานั้นคือสิ่งที่แพงที่สุดเช่นกัน คือความจริงใจ
