ตอนผมอกหักครั้งที่ 2 (กับคนเดิมที่ทำผมอกหักไปครั้งที่ 1) ก็คงจะประมาณตอนยิม 1 ขวบ (สำหรับผมมันรุนแรงมาก เพราะผมเรียนโรงเรียนผู้ชายมาตลอดชีวิต จีบหญิงไม่เป็น) พ่อผมสอนแค่ประโยคเดียวว่า "ในทะเลมีปลาอยู่มากมายมหาศาลหลายชนิด แต่เราเห็นว่ามีแค่ตัวเดียวที่ปลายเบ็ด หลุดไปเลยคิดว่าต้องอดตาย เพราะไม่เคยมองไปไกลกว่าปลายเบ็ดเรา มันก็แค่เงยหน้าขึ้น แล้วกวาดสายตาไปรอบๆ แค่นั้น แล้วก็เลือกเอาตามสะดวก ตามความเหมาะสมและคุณสมบัติที่เราต้องการ"
จากนั้นอีก 2 ปี ช่วงรอยต่อระหว่างปี 4 กับ ทำงานสัก 6 เดือนแรก หลังจากที่พ่อพบสาวที่ผมพามาทานข้าวด้วย 3-4 คน ภายใน 2-3 เดือน ถ้านับแล้วปีนั้น น่าจะมี 7-8 คน พ่อผมพูดอีกว่า "เอ่ออ ... พ่อบอกให้เลือกตามสะดวก แต่ให้ตกด้วยเบ็ดนะ ไม่ใช่เหวี่ยงแหเอา ... ระวังจะกินจนพุงแตกซะก่อน " ผมก็เลยต้องกลับมาใช้เบ็ดต่อ แล้วก็ไม่เคยพลาดอีกเลย ปัจจุบัน ปลาการ์ตูนตัวน้อยสุดน่ารัก น่าทะนุถนอมของผม กลายเป็น "มนุษย์เมีย" ไปแล้ว แม้ "จอมยุทธ" ระดับผม ก็ยังไม่รอดด ....
